Różowe złoto jest współcześnie jednym z najpopularniejszych materiałów jubilerskich. Wyróżnia się feerią barw od prawie czerwonej do jedynie delikatnego błysku różu. Historycznie powstało jako wynik eksperymentów czeladników z domieszkami innych metali do szlachetnego kruszcu. Możliwość uzyskania takiej barwy były znane już w starożytności. Wówczas z powodu zanieczyszczeń w procesie wytapiania, materiał często przybierał ceglasty kolor. Właśnie dlatego wiele antycznych tekstów z basenu Morza Śródziemnego, a nawet epoki Wieków Średnich opisuje wyroby jako „zarumienione”. Taka biżuteria była niezmiernie popularna w Cesarstwie Rosyjskim na początku XIX wieku, o czym świadczy fakt przyjętej nomenklatury: moskiewskie złoto.
Karaty – czym są?
Karat jest jednostką masy w jubilerstwie, a także tradycyjnym określeniem stopnia czystości produktu złotniczego, gdzie jedna wartość to 1/24 masy czystego metalu szlachetnego. Stąd wynika, że 24-karatowe złoto to materiał bez żadnych domieszek. To idealny surowiec do tworzenia biżuterii – jak na przykład pięknych pierścionków zaręczynowych z różowego złota.
Jak stworzyć różowe, czerwone, różane złoto?
Różowe złoto jest niczym innym jak stopem z miedzią. Chociaż nazwy produktu są często używane zamiennie, różnica między nimi polega na zawartości innych surowców w masie. Zasada jest jedna: im wyższa zawartość miedzi, tym silniejsze będzie czerwone zabarwienie.
- 18-karatowe czerwone złoto: 75% złota, 25% miedzi
- 18-karatowe różowe złoto: 75% złota, 20% miedzi, 5% srebra
Malowanie złotem
Jubilerzy próbowali dodawać inne metale do stopu, aby uzyskać fantazyjne kolory. Odrobina srebra sprawia, że produkt nabiera różanej barwy. Symboliczna ilość cynku (do 15%) daje ciekawą żółtawą oraz rudą barwę, która jest szczególnie ceniona w krajach Bliskiego Wschodu.
Najczystsze połączenie
Tak zwane złoto koronne, o wartości 22 karatów, uważa się za najdoskonalsze, jubilerskie połączenie w tej dziedzinie. Zostało użyte po raz pierwszy w 1526 roku przez angielskiego władcę Henryka VIII. Metal stopowy na Wyspach Brytyjskich był, a także wciąż jest tradycyjnie ograniczony do miedzi. Dzieje się tak w przypadku obecnego złotego suwerena brytyjskiego o wartości 1 funta, który należy do monet bulionowych niebędących w obiegu. Wyjątek stanowiły egzemplarze z końca dziewiętnastego stulecia, kiedy to srebro pozwoliło na uzyskanie lepszego odwzorowania portretu królowej Wiktorii na Złoty Jubileusz jej panowania.